محمد فرزند نور محمد در سال ۱۲۵۱ – ۱۲۸۹ هجری – در سایلکوت از شهر های پاکستان در خانواده ای متوسط الحالی دیده به جهان گشود . علوم مقدماتی را تا پایه فوق لیسانس در سیالکوت و لاهور تحصیل کرد سپس برای کسب تحصیلات عالیتر عازم اروپا شد و مدت سه سال در دانشگاه کمبریج ، فلسفه و حقوق خواند تا هب دریافت درجه دکترا نائل آمد چندی نیز به آموختن زبان آلمانی همت گذاشت و دانشگاه مونیخ درجه استادی در فلسفه را به وی اعطا کرد
اقبال پس از دریافت درجه استادی از دانشگاه مونیخ به وطن خود بازگشت و در دانشگاه دولتی لاهور به تدریس فلسفه و تعلیم ادبیات انگلیسی مشغول شد ولی پس از کمی از سمت استادی دانشگاه کنار گرفت و به کار وکالت پرداخت
اقبال در تمام این مدت اشعار متین فلسفی و عرفانی میسرود و مردم را به اتحاد و آزادی و آزادگی دعوت می کرد. او در پاکستان و ایران شهرتی بسزا دارد
در شعر تحت تاثیر افکار مولانا جلال الدین مولوی قرار گرفته و از سبک و اندیشه وی پیروی کرده است اغلب اشعارش به فارسی سروده شده است و آشنایی با این زبان را برای خود افتخار میدانسته
آثار فارسی :
- منظومه پیام مشرق
- منظومه زبور عجم
- منظومه جاوید نامه
- منظومه مسافر
- منظومه ارمغان حجاز – آخرین اثر شاعر
اقبال در اواخر عمر خود به سنگینی گوش مبتلا شو و پس از چندی عوارض دیگری بر مزاجش مستولی گردید و در بستر بیماری افتاد تا به سال ۱۳۱۷ در لاهور در گذشت و همانجا به خاکش سپردند
این دو بیت را چند لحظه قبل از وفاتش سروده
سرود رفته باز آید که نآید نسیمی از حجاز آید که نآید
سر آمد روزگار این فقیر دگر دانای راز آید که نآید
.
ختم نبوت و یا بی نیازی به دین در اندیشه ی اقبال لاهوری:
http://harfayebirabt.blogfa.com/post-63.aspx