شعراقرن چهارم هجری - 291 الی 388 شمسی
زندگی نامه ابوعبدالله محمد بن حسن معروفی بلخی
ابوعبدالله محمد بن حسن معروفی بلخی شاعر ایرانی زاده شهر بلخ بود. معروفی مدحکنندهٔ عبدالملک بن نوح سامانی بودهاست:
این دل مسکین من اسیر هوا شد پیش هزاران هزار گونه بلا شد
جادوکی بند کرد و حیلت بر ما بندش بر ما برفت و حیله روا شد
حکم قشا بود و این ضا به دلم بر محکم از آن شد که یار یارِ قضا شد
هرچه بگویم ز من،نگر که نگیری عقل جدا شد زمن که یار جدا شد
دوست با قامت چون سرو به من بر بگذشت تازه گشتم چو گل و تازه شد آن مهر قدیم
می بر ساعدش از ساتگنی سایه فکند گفتنی از لاله پشیزیستی بر ماهی شیم
و آن دو زلفین بر آن عارض او گویی راست به گا سوری بر غالیه بفشاند نسیم
گشن و برگشت سیه جعد چو عین اندر عین تاب بر تاب سیه زلف چو جیم اندر جیم
.